Dynamisch Bewegen: een bewegingsmodel

 Klachten die te maken hebben met het bewegingssysteem; vanaf het hoofd tot en met de voeten.

Uitgangspunt van Dynamisch Bewegen® is dat het bewegingssysteem als een zelforganiserend dynamisch systeem werkt. Het resultaat van deze zelforganisatie is bewegingscoördinatie. Voorwaarden voor de zelforganisatie zijn beweeglijkheid en bewegen. De kwaliteit van bewegingscoördinatie is daarom afhankelijk van bewegingsmogelijkheden van het bewegingssysteem. Het gecoördineerde bewegen zorgt ervoor dat structuren elastisch en dynamisch blijven.
      Bij pijnklachten en beperkingen bij het bewegen in het dagelijkse leven is het herstel van beweeglijkheid het doel van het veranderingsproces. Omdat het bewegingssysteem als een geheel werkt wordt ook bij specifieke lokale klachten naar het geheel gekeken. Het mobiliseren van de beperkingen verandert het bewegingsgedrag van het geheel en niet alleen van een specifiek detail. Door in termen van een systeem te denken en dit op het veranderingsproces toe te passen wordt er aan de voorwaarden van gecoördineerd bewegen gewerkt. Hierdoor kunnen de specifieke bewegingsvaardigheden veranderen zonder apart geoefend te worden, zoals lopen, traplopen, het opmaken van bedden, verschillende lighoudingen aannemen e.d.

Voorbeeld artrose
Bij gecoördineerd bewegen zorgt het samenspel tussen de structuren van het bewegingssysteem (zoals botten, spieren en bindweefsel) ervoor dat drukkrachten die op gewrichten inwerken omgezet worden in spankrachten. Bij verlies van beweeglijkheid kunnen drukkrachten niet meer voldoende omgezet worden in spankrachten.
         Als voorbeeld het heupgewricht: bij het lopen is er een wisseling van buigen en strekken in het heupgewricht. Eén van de factoren die ervoor zorgen dat het heupgewricht goed functioneert, is de volgende: rond om het heupgewricht zijn banden die bij een gecoördineerde strekbeweging in het heupgewricht om elkaar heen draaien. De gecoördineerde strekbeweging zorgt ervoor dat door deze draaiing van de banden drukkrachten in spankrachten veranderd worden wanneer we op één been gewicht hebben (= de standfase). Wanneer de beweeglijkheid in het heupgewricht beperkt is dan ontstaat er een toename van de drukkrachten doordat de banden niet om elkaar heen kunnen draaien. Hierdoor neemt de kans op slijtage (= artrose) toe.
       Wanneer er al sprake is van artrose in gewrichten dan is het toch mogelijk de dynamiek van de beweging te veranderen. Een verbetering van de beweeglijkheid zorgt ervoor dat de drukkrachten weer beter in spankrachten omgezet kunnen worden waardoor het gewricht ontlast wordt. De klachten kunnen aanzienlijk verminderen waardoor iemand veel beter in het dagelijkse leven kan functioneren. Het slijtageproces wordt afgeremd tot gestopt.

Voorbeeld idiopathische scoliose
De scoliosevorming is het resultaat van een ontwikkelingsproces dat niet naar behoren verlopen is. De vorm van scoliose die tijdens de groei ontstaat, de zogenaamde idiopathische scoliose, komt voort uit een combinatie van factoren. De wisselwerking tussen onder andere beperking van de beweeglijkheid op één of meerdere plaatsen, snelheid van groei, bewegingsgedrag en bewegingsvariatie bepaalt of het tot de vorming van een scoliose komt of niet.    
       Omdat vormen die uit processen ontstaan kunnen veranderen kan ook de scoliotische vervorming van de wervelkolom verandert worden. Door stap voor stap de bewegingsbeperkingen op te lossen waarbij de normale ontwikkeling en het proces van scolioseontwikkeling als leidraad dienen ontstaan nieuwe bewegingsmogelijkheden. Het bewegingssysteem krijgt de mogelijkheid zich anders te organiseren. De vorm van de wervelkolom verandert. Dat veranderingsproces kan op elke leeftijd op gang gezet worden. voorwaarde hiervoor is dat de wervelkolom niet operatief gefixeerd is.